کد مطلب:48460 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:24

گنجینه پرسمان » قرآن

آيا از نظر قرآن، اگر انسان در اين دنيا مرتكب گناهي بشود، در آينده، دوباره آن گناه بر خودش تكرار ميشود؟

چند نكته قابل توجه است:

1. يكي از حقايق مسلّم اين جهان، كه قرآن كريم و روايات اهلبيت: از روي آن پرده برداشتهاند، وجود ارتباط ميان اعمال انسان و حوادث خارجي است و اين قانون نظام آفرينش است كه ميان تمام پديدهها و حوادث اين جهان، ارتباط و پيوستگي وجود دارد. قرآن كريم، عكسالعمل برخي از گناهان را، گرفتاري و رنج در همين دنيا بيان كرده و ميفرمايد: وَ مَآ أَصَـَبَكُم مِّن مُّصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَ يَعْفُواْ عَن كَثِيرٍ ;(شوري،30) هر مصيبتي به شما رسد، به خاطر اعمالي است كه انجام دادهايد و بسياري را نيز عفو ميكند. و در آيهاي ديگر، تمامي ظلم و فساد و سلب امنيت در جامعه را، بازتاب گناهان مردم دانسته و ميفرمايد: فساد در خشكي و دريا به خاطر كارهايي كه مردم انجام دادهاند، آشكار شده است. خدا ميخواهد نتيجة بعضي از اعمالشان را به آنان بچشاند، شايد (به سوي حقّ) بازگردند.(روم،41)

و در مواري ديگر، سختي و تنگدستي در زندگي دنيا و خواري و ذلت در آن و يا تغيير نعمتهاي الهي و سرنوشت انسانها را پيامدهاي گناهان محسوب فرموده.]ملاحظه كنيد: (طه،124); (مائده،33); (انفال،53)[

2. از آن جا كه اعمال نيك و بد انسان در اين دنيا، داراي ملكوت و باطني است كه در روز قيامت ظهور مييابد، جزاي عمل و تجسم واقعي آن نيز در جهان ديگر معنا و مفهوم پيدا ميكند. قرآن كريم در اين مورد ميفرمايد: روزي كه هر كس، آن چه را از كار نيك انجام داده، حاضر ميبيند و آرزو ميكند ميان او و آنچه از اعمال بد انجام داده، فاصله زماني زيادي باشد.(آلعمران،30) و اين به عنوان يك سنّت هميشگي خداوند است كه انسان بازتاب نيكو و زشت اعمال خويش را در آخرت مشاهده كند; ميفرمايد: إِنْ أَحْسَنتُمْ أَحْسَنتُمْ لاِ ?َنفُسِكُمْ وَ إِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهَا;(اسرأ،7) اگر نيكي كنيد، به خودتان نيكي ميكنيد و اگر بدي كنيد باز هم به خود ميكنيد.(ر.ك: تفسير الميزان، علامه طباطبايي;، ج 3، ص 4، اسماعيليان.) بنابراين، انسان در جهان آخرت، حقيقت گناه خويش را ميبيند و در اين دنيا اثر و يا آثار گناهش را ميچشد.

3. در روايات اهلبيت: به برخي از گناهاني كه عقوبت آن در همين دنيا داده ميشود، اشاره شده; مثلاً در حديثي از رسول اكرمميخوانيم: سه گناه است كه كيفرشان در همين دنيا ميرسد و به آخرت نميافتد: آزردن پدر و مادر، زورگويي و ستم به مردم و ناسپاسي نسبت به خوبيهاي ديگران.(ميزان الحكمة، محمد محمدي ري شهري، ترجمهي حميد رضا شيخي، ج 4، ص 1902، دارالحديث.) و همچنين است گسستن پيوند خويشاوندي و دروغ كه باعث كوتاه شدن عمر آدمي ميگردد.(رجوع كنيد به: كيفر گناه و آثار و عواقب خطرناك آن، سيد هاشم رسولي محلاتي، انتشارات كتابخانه صدر.)

4. در قرآن كريم، نسبت به خوردن اموال يتيمان از روي ظلم و ستم، به شدت هشدار داده و ميفرمايد: كساني كه، اگر فرزندان ناتواني از خويش به يادگار بگذارند، از آينده آنان هراسناكند، بايد (از ستم درباره يتيمان مردم) بترسند، از (مخالفت) خدا بپرهيزند.(نسأ،9) در حديثي از امام صادقميخوانيم: هر كس ظلمي به كسي كند، خداوند فردي را مسلّط ميكند كه نسبت به او و بر فرزندان او همان ظلم را انجام دهد. يكي از ياران حضرتش ميگويد: من در دل با خود گفتم: عجبا پدر ظالم است ولي فرزند بايد نتيجه ظلم او را ببيند! امام، قبل از اين كه من سخني بگويم، آيهي فوق (وَلْيَخْشَ الَّذِين...) را تلاوت فرمودند.(تفسير نورالثقلين، ابن جمعة حويزي، ج 1، ص 447، ح 75، اسماعيليان / ر.ك: تفسير نمونه، آيت اللّه مكارم شيرازي و ديگران، ج 3، ص 314، دارالكتب الاسلامية.)